Eigenlijk alleen gekocht om te proberen, nooit echt ingezet.

Canon’s APS-C EF-S lijn.

Een zgan 760D, met battery grip en heeel veel lenzen.

Ook nog een D100 en nog wat andere spullen erbij.

Wel lekker handzaam en heel goede foto’s kun je hier mee maken!

Mijn Olympus OMD1 V2 ligt altijd klaar, in mijn kleine tasje.

Gemakkelijk om mee te nemen, met een klein origineel Olympus flitsertje er bij.  Daarnaast kan ik de originele grotere Olympus flitser gebruiken of de grote Meike flitser, speciaal voor Olympus gemaakt.

De 12-40 mm/F2.8 lens (24-80mm FF) heb ik er standaard op zitten, en voor mijn doel is dat helemaal prima.  Bij portret opnames gebruik ik meestal de Sigma 56mm/F1.4 (108mm FF) lens op manual vanwege de mooie scherptediepte-instellingsmogelijkheid.

Naast foto’s maak ik met deze camera ook veel video’s en dat gaat heel gemakkelijk en erg goed.

On the list are a.o.: GM-1, GM-5, GX8, GX9, G9 and so on.

And a couple of the perfect Olympus zoomlenses, along with a couple of primes.  And some panasonic lenses as well.

 

Mijn setje GX-8 camera’s waarmee ik gemakkelijk kan wisselen van stads-architectuur naar afstands shot.

Mijn eerste echte digitale camera, gekocht in 2006.  Ik had al eerder een Ricoh G3S maar die had wel een heel klein sensortje van 3Mpix en weinig zoom.  De S5600 is ondanks de magere 5Mpix heel lang mijn favoriete camera geweest.  Handig detail: De camera werkt op standaard AA batterijen en doet daar heel lang mee!

 

Gekocht in 2004, mijn allereerste digitale camera.  Ik heb altijd gefotografeerd met spiegelreflexen en later ook met volautomatische kleinbeeldcamera’s dus het automatisch scherpstellen, automatische flits en witbalans was me wel bekend.  Maar wat een luxe dat je direct kan zien wat je hebt afgedrukt!  Nu is dat allemaal normaal en maken we bijna alleen maar foto’s met de telefoon.  Een echte camera komt steeds minder voor, en dat is gezien de prima kwaliteit van huidige telefoons ook wel logisch!

De Ricoh G3S heeft een titanium body en is heel stevig gemaakt.  Hij werkt nog steeds en de foto’s zijn erg goed maar uiteraard met maar weinig pixels.  Filmen in QVGA is dramatisch.  Heb je niks aan maar ik heb er toen heel wat vakantiefilmpjes mee geschoten!  Aan de achterkant zit een miniscuul LCD schermpje.  Geen touch screen. Er zit ook een mini flitsertje op.  Ik heb hem destijds gekocht voor 300 Euro, toen een buitenkansje, van iemand die er niet mee kon omgaan.  Ik heb de camera nog in de originele doos.

G3s USER MANUAL.PDF

 

 

Ricoh Caplio G3 Datenblatt

Van de A7 serie heb ik een original V1 A7, een A7II en een A7RII.

Met de A7II heb ik regelmatig gefotografeerd, daarna de A7RII gekocht en kort daarop de Canon EOS RP.  Doordat de EOS RP voor mijn gevoel beter in de (mijn)  hand ligt, heb ik de A7 camera’s en lenzen in de koffer gedaan en daarna niet meer gebruikt.

De A7 camera’s zijn fantastische camera’s natuurlijk, en leveren mooie scherpe en heldere beelden.  Daar is niets mis mee, het gaat er bij mijn vooral om hoe de camera scoort op persoonlijke ‘feel’ bij het in- en uit mijn tasje pakken. En de EOS RP scoort daar bij mij behoorlijk hoog.  Luxe probleem natuurlijk…

Mijn Sony A7RII heb ik eigenlijk alleen maar een keer geprobeerd, en daarna nooit meer gebruikt omdat ik kort na de aanschaf van deze Sony A7R2 de Canon RP heb aangeschaft.  En de combinatie van RP camera en standaard zoomlens van de Canon RP beviel me ergonomisch gezien beter dan de Sony A7 typen.

De Sony A7II heb ik voorheen wel regelmatig gebruikt, en daarmee o.a. walkarounds in Amsterdam gemaakt.  Vooral ’s avonds en ’s nachts heb ik daarmee erg mooie opnames gemaakt.  Maar ook deze camera is in de koffer gegaan nadat ik de EOS RP had aangeschaft.

Onlangs heb ik wat extra geld apart gehouden om een oude droom in te vullen:

Een premium kwaliteit middenformaat camera met een digitale achterwand voor het  maken van geweldige architectuurfoto’s!  Dan kun je natuurlijk gelijk een digitale camera kopen, maar ik wil graag een systeem waarmee ik zowel digitaal als analoog kan werken.

Ik weet dat de Hasselblad/ Zenza Bronica/ Mamiya/ Phase One en sommige andere merken middenformaat camera’s geweldige resultaten kunnen produceren, en dat ze vooral gebruikt worden voor niet-bewegende of langzaam bewegende objecten.

Oorspronkelijk wilde ik een Hasselblad hybride camera met de geweldige 39Mpix digitale achterkant, die ook gewoon met 120 film werkt.

Maar mijn budget is beperkt dus ik moest mijn wensen aanpassen aan mijn budget, als je er tenminste ook nog wat lenzen bij wilt kopen.

Uiteindelijk ben ik uitgekomen op een set Mamiya RZ67’s, beide met een bekend probleem zodat ik van 2 niet goed werkende camera’s 1 werkende camera kon maken.

De reparatie verliep zeer goed en binnen een tijdsbestek van 4 uur had ik 1 volledig werkende RZ67 camera en 1 donor camera met veel losse onderdelen, die ik zal repareren zodra ik de nieuwe balg heb ontvangen die ik bij AliExpress heb besteld voor 70 Euro.

De camera’s zijn afkomstig uit Japan, net als de meeste andere onderdelen, behalve de digitale achterkant die uit Scandinavië komt:

• 4 lenzen (50mm, 110mm, 100-200mm en 250mm);
• Een originele 1.4 x teleconverter;
• Beide originele bedrade verlengbuizen voor macrofotografie;
• Een Leaf Aptus 65 V-mount 28 Mpix digitale achterwand;
• De benodigde adapterplaat van Phase One om de achterkant van de RZ67 om te zetten naar V-mount;
• Plus een heleboel accessoires zoals een linker handgreep, een AE diafragma kijker die automatische belichting mogelijk maakt (Aperture prio-only waar de sluitertijd wordt geautomatiseerd) , riem diafragma kijker, film terug 60x70mm en ga zo maar door.

Ik heb de lenzen van ebay, en twee van hen hebben echt een inwendige reiniging nodig. degene die het beste werkt is de 250mm lens. Ik heb wat foto’s genomen vlak nadat alles op de camera was gemonteerd, door het raam thuis. Ik gebruikte de AE zoeker op automatisch, en stelde het diafragma in op 32 om de scherpste details te krijgen. De automatisch gegenereerde (en ingestelde) sluitertijd als de standenschakelaar van de AE-prismakijker op ‘A’ staat bij klaarlichte dag tegen een bewolkte hemel bleek ongeveer 1/15 seconde te zijn, wat vrij lang lijkt.  En de foto van de boomtakken met enkele vogels erop is prachtig gelukt!  Deze boom staat op ongeveer 30 meter van mijn huis, en de paar takken vullen het hele scherm, dus de telefotokracht van deze combinatie werkt erg goed. Deze eerste digitale foto die ik maakte met mijn RZ67 digitale kit en de 250mm Z- Mamiya lens is hieronder te zien:

Een ander ding om te onderzoeken is dat de 50mm lens helemaal niet goed in focus komt. Alsof de voorkant van de camera niet dicht genoeg in de camera komt. De 250 mm werkt geweldig en de 100-200 is ook prima, omdat deze lens zijn eigen scherpstelring aan de voorkant van de barrel heeft.

Wat ik -nog- niet aan de praat kreeg is de ISO instelling. Als ik de ISO op de Aptus op 400 zet, herkent het AE systeem van de RZ67 dit niet, omdat ik overbelichte beelden krijg.  Ik heb dit aangepast door de belichtingscorrectie op de AE zoeker op +3 te zetten, waardoor ik OK foto’s krijg, maar dit lost mijn oorspronkelijke probleem niet op, aangezien ik wil dat het automatisch werkt. Ik wil deze instelling echt gebruiken, in plaats van te compenseren zodat de Aptus minder licht krijgt.  Ik werk hier nog aan.  Ik zal de elektrische uitgang van de adapter meten op de juiste pin voor het signaal te veranderen, zoals de analoge filmbacks doen wanneer je de ISO instellingen verandert.  Als het nodig is, kan ik een kleine schakelaar op de adapter aansluiten voor de ISO instellingen. Maar ik ben er zeker van dat het iets te maken heeft met instellingen in de Aptus 65, aangezien je bijna alles kunt configureren en ik nog steeds aan het uitzoeken ben wat ik moet instellen om dit goed te laten werken met de Phase One converter plaat.

De volledige opstelling ziet er als volgt uit, met de 100-200 mm zoomlens bevestigd:

Ik zal hier niet mee buiten rondlopen, want het gecombineerde gewicht is meer dan 4 kilo.  Gewoon te veel als je serieus iets wilt fotograferen dat ook maar enigszins goed is.

Dit wordt mijn studio-, macro-, en architectuurcamera omdat de geringe scherptediepte geweldige foto’s zal opleveren, zowel in zwart-wit als in kleur.

Misschien af en toe een commerciële fotosessie, ik denk dat het maken van een technische fabrieksfoto met deze cam/combinatie heel aardig zou kunnen uitpakken!

Compact Flash kaarten:  Ik heb een adapter van CF kaart naar SD kaart gebruikt die ik ook op mijn Canon 5D MarkII gebruik, en die accepteert alleen SD kaarten tot 32 GB.  Maar dat is OK.  Ik zal proberen om ook de wifi SD kaart in de CF adapter te installeren, die heb ik nog ergens liggen.  Dit wordt een nieuwe post.  De firmware van de Aptus heeft hier een wifi instelling voor, dus dat ga ik nog uitzoeken.

De digitale achterkant adapter voor de RZ67 camera is niet echt zichtbaar tussen camera en digitale achterkant, hieronder is een foto van degene die ik gebruik.  Dit type is algemeen verkrijgbaar, en maakt de koppeling van de camera naar een V-mount digitale back.  V-backs van Leaf of Phase one zijn zeer zeldzaam om aan te komen, omdat ze ofwel Mamiya fit (eigen vatting voor de 645 cams) of H-Hasselblad fit zijn.  En Hasselblads V-mounts digitale achterwanden zijn erg goed en vrij gemakkelijk te krijgen, maar ze zijn (naar mijn mening) erg duur door hun hoge kwaliteit en hoge pixel rates.

CROP FACTOR

De Mamiya Leaf Aptus 65 heeft een 44×33 mm sensor van bijna 29Mpix.  De Aptus is gemaakt voor de 6045 line-up en daarom hebben alle specs daarop betrekking, en niet op het 6×7 cm formaat van de RZ67.

Het maximale (theoretische) filmformaat op de RZ67 is 70x60mm.  Maar het beeldformaat met een 6×7 cm achterkant zal 56mm x 69.2mm zijn.

Hoewel, de meest gebruikte op de RZ camera zijn de 6070 film backs, hoewel een 60×60 ook beschikbaar is, maar moeilijk te krijgen voor een redelijke prijs.  De 6070 backs zijn die zonder maataanduiding aan de bovenkant.  Elke 6060 of 645 rug zal deze grootte op de buitenkant van de verpakking hebben.

De Aptus 65’s uitsnede van 1.3 wordt door Leaf gedefinieerd in relatie tot de middenformaat definitie en dit is theoretisch slechts 60x45mm, maar het wordt naar beneden bijgesteld, als gevolg van cutoffs en dergelijke.  60×45 cameraformaat wordt in middenformaat gemeten als 53,7×40,2mm.

Het middenformaat wordt dus in het algemeen gedefinieerd als 53,7×40,2 mm beeld- en sensorgrootte, en de oppervlakte is 21,59 cm2.

De sensor van de Aptus 65 is 33x44mm en de oppervlakte is ‘slechts’ 14,52 cm2.

De cropfactor van de Leaf Aptus 65 is 1,3 ten opzichte van middenformaat.

De full-frame sensor waarmee alle andere beeldsensoren worden vergeleken is 36×23,9 mm en de oppervlakte is 8,6 cm2.

Dus- zelfs het feit dat je niet de volledige breedte van het 6×7 cm bereik van het achterpaneel van de RZ67 zal gebruiken, de dekking van de sensor van de Aptus 65 verdubbelt bijna die van een full frame sensor.

De gebruikte tabel staat hieronder:

Ik ben trouwens nog steeds op zoek naar een Hasselblad camera (H-mount) met de CFV-39 digitale back aangezien deze de extreem goede Sony sensor van 49×36,7 mm heeft en geweldige specs en beeldresultaten.  Ik twijfel nog steeds om deze te kopen omdat de prijzen boven de 3000 Euro liggen, exclusief invoerrechten en BTW.  Dus- als je dit erbij optelt kost hij meer dan 4500 Euro. Exclusief lenzen dus.  Ik zoek er nog een binnen de EU, zodat ik geen extra kosten hoef te betalen voordat ik hem heb.

Maar waarschijnlijk houd ik het lekker bij de 28 Mpix Leaf Aptus 65, met de RZ67 camera.  Prima combinatie met de 4 lenzen die ik er bij heb!

 

Mijn 5DII gebruik ik vooral voor het opnemen van scanfoto’s, gecombineerd met een LED-ringflitser en een vaste 50mm AF- lens.  Samen met de Openscan besturing en – plateau.  De besturing van de Openscan scanner heeft een aansluiting voor de EOS 5D ontspanner en deze combinatie is snel, simpel en heel doeltreffend voor het maken van scanopnames.  De 5DII is robuust en werkt altijd perfect.

Mijn DC-GX9 gebruik ik voornamelijk in mijn printhok.

Lekker klein, snel te gebruiken, en ook mooi voor video-opnames te gebruiken.

Als lens heb ik er de korte zoomlens op met AF en elektronische zoombediening.  Op de lens, in dit geval.

Altijd scherp, ook met video.

De beweegbare zoeker is ideaal omdat mijn ooglens afwijking corrigeerbaar is.

Geen bril nodig, en toch gewoon scherp door de zoeker kunnen zien.